Projectboek van cornflakes-doos

Mijn derde projectboek dat ik gebruik voor de documentatie van mijn boekbind-werkzaamheden is bijna vol. Omdat ik bij alle producten die ik maak een logboek bijhoud en kleine restjes papier, stof en garen inplak, worden de bladzijden goed gevuld. Dat is goed te zien aan deze boeken die ik inmiddels volgelogboekt heb.

Eigenlijk zijn het omgebouwde A4-schriften met een steviger kaft en met een verstevigde rug omdat ze intensief gebruikt worden in gemiddeld zes maanden tijd.

Het laatste boek heeft de tand des tijds en gebruiks het beste doorstaan. Dat komt door de bindwijze en wel door de verdikte rug waardoor er meer plek is voor de dikke opplaksels op de bladzijden en er minder spanning op de rug komt te staan.

Ook het omslag van dat projectschrift dat ik bekleedde met stevige katoenen stof heeft het afgelopen halfjaar goed overleefd. Deze stof had ik nog bewaard na het naaien van gordijnen voor ons keukenraam. De print is ontworpen door William Morris, grondlegger van de arts-and-craftsbeweging in de 19de eeuw. We hebben in onze 19de eeuwse woning nog meer stoffen en behang van Morris waar ik restjes van gebruik voor mijn boekbindprojecten. Een voorbeeld is een fotoboekje waarin ik een restje behang verwerkte.

Voor een nieuw projectboek ga ik graag een experiment aan om te kijken hoe een bindwijze zich gaat houden in de loop van de tijd. Voor dit experiment gebruik ik een leeg pak cornflakes, een schrift en wat borduurgaren.

De lege doos heb ik op maat gesneden en het schrift ‘ontniet’ en in drie katernen verdeeld. Door de rug waar de katernen in worden genaaid te vouwen ontstaat automatisch een opgedikte rug.

Ik heb met drie verschillende kleuren garen de deelschriften met de cahiersteek in de drie vouwen genaaid. De kleuren heb ik gekozen zodat het mooi past bij de kleuren op het pak.

Om deze ‘harmonica’-rug een beetje in te dammen, heb ik met een vierde stuk garen de drie delen met een soort kruissteek aan elkaar verbonden. Het is nu een mooi borduurwerkje geworden!

Er was nog genoeg verpakking over om een omslagflap te maken zodat het schrift ook goed dicht kan. Kleine clipjes aan de achterkant houden de omslagflap op zijn plek.

Dit projectschrift kan ik het komende halfjaar goed gaat uittesten: er is genoeg ruimte om uit te dijen door alles wat ik er in ga plakken!